Archiv
Alle Beiträge vom Tag 4. April 2015
Սուրբ Ծննդյանը, ինչպես նաև Սուրբ Զատկին նախորդող օրը կոչվում է Ճրագալույց, որը նշանակում է ճրագ լուցանել, այսինքն՝ վառել: Այդ օրերին, ըստ հատուկ արարողակարգի, վառում են տաճարի ջահերն ու կանթեղները և վառվող մոմեր բաժանում ժողովրդին, որից հետո մատուցվում է սուրբ Պատարագ: Հայ Եկեղեցում տարվա մեջ միայն երկու անգամ է ճրագալույց կատարվում՝ սուրբ Ծննդյան և սուրբ Հարության նախատոնակներին, որովհետև այս տոներինավակատիքները մեր բնության նորոգման ու փրկությանհիշատակներն են:
Այս օրը Թագավորի կարապետն է, որը նախօրոք գալիս է և ավետում Արքայի վաղվա գալստյան մասին ու հրամայում կահավորել ու զարդարել առագաստը (նորապսակների համար նախատեսված սենյակ կամ սենյակի մաս՝ առանձնացված քողով՝ «առագաստով»), պատրաստել Թագավորի պալատն ու հարսնության քողը գցել թագուհու՝ Եկեղեցու վրա: Այն ժամանակ և՜ հարսը, և՜ սպասավորները մի կողմ են թողնում ամբողջ տխրությունը և ամեն ինչ ըստ արժանվույն պատրաստում, որից հետո պատվում են ավետաբերին, սակայն կատարյալ հարսանիք չեն անում, որովհետև այն Թագավորի գալստյամբ է լինելու:
Սա նաև մարգարեությունների նշանակն է, որոնց ընթերցումները կատարում են նախատոնակի երեկոյան, ճրագներ ու կանթեղներ վառելով: Սա խորհրդանշում է մարգարեների աղոտ ծագումը, Արդարության Արեգակի երևելի ծագումից առաջ: Նաև այս մտքով է ճրագալույց ասվում, այսինքն՝ ժամանակավոր, անցավոր, աղոտ, տկար լույս:
Ահա, ըստ այս օրինակի, ճրագալույցի օրը կարապետ է լինում Ծննդյան ու Հարության տոներին: Եվ դրա համար սկսում ենք հոգևոր պաշտոն կատարել՝ նախ ընթերցելով մարգարեներին՝ որպես կանխասացների, ովքեր վկայում ու ավետում են մեզ գալիքը: Այսպիսով, Հինը Նորի հետ խառնելով՝ միասին տոնախմբում ենք: Եվ մինչ կավարտվեն հոգևոր խրախճանքները, վայելում ենք նաև մարմնավոր սեղանից, սակայն առանց միս ուտելու: Ո՜չ սգի ու ո՜չ էլ պահքի մեջ ենք, ինչպես երեկ ու անցյալ օրը և ո՜չ էլ կատարյալ խրախճանքի մեջ, ինչպես գալիք, վաղվա օրն է լինելու Արքայի գալստյամբ, այլ մնում ենք պահքի ու կատարյալ խրախճանքի միջև, որը կերակրի միջոցով ենք հայտնապես ցուցադրում:
Եթե ոմանք ասեն, թե տոնը կերակրով չեն պատվում, ապա այդպիսիներին պետք է պատասխանել, թե այդ դեպքում ինչո՞ւ Հարությունը և Ծնունդը՝ որպես կատարյալ տոներ, չի սահմանված պահքով տոնել:
Իսկ կատարյալը չենք անում, որովհետև կիրակին պահքից բաժանում ենք շաբաթով, և դեռևս չենք տեսել Հարուցյալին: Եվ երբ արևի ծագումով լույսը բացվի և Մարիամի հետ գնանք պարտեզ և տեսնենք գերեզմանը, ապա մեզ կերևա նաև Հարուցյալը և կհաստատի ու ցույց կտա Իր հարությունը: Այդ պատճառով անասելի խնդությամբ լցվելով՝ հնչեցնում ենք հարության երգը՝ նախ հոգով հպվելով հոգևոր սեղանին և ապա մարմնով՝ մարմնավորին, և ուտում ենք գառն ի հիշատակ երկնավոր Գառան, Ով օրհնյալ է հավիտյանս: Ամեն:
Աշխատասիրությամբ՝ Արամ Դիլանյանի
http://ter-hambardzum.net/archives/4338
Կիսվե՛ք:
Հարթաթաթությունը ոչ միայն ոտնաթաթի տեսքի փոփոխություն է, այլ նաև անհարմարություն, որը հղի է բարդություններով: Դրանցից են ողնաշարային հիվանդությունները` ողերի ճողվածքները, ծռումը, օստեխոնդրոզը, ռադիկուլիտը, կոնքոսկրի հիվանդությունները` կոքսարթրոզը, ինչպես նաև ծնկահոդի հիվանդությունները` մենիսկի բորբոքումը, ձևախեղող արթրոզները, ծնկի հոդախախտը: Թվարկված հիվանդություններից բացի, հաճախ հարթաթաթության հետևանքով առաջանում են հենց թաթի հիվանդություններ.օրինակ` կոշտուկներ, կրունկի ճաքեր, մատների ծռում, նևրոզ:
Սակայն միշտ չէ, որ ոտքերում ծանրության զգացումն ու մկանային ցավը հարթաթաթության ախտանշաններ են:
Հարթաթաթությունը, բոլոր հիվանդությունների նման, համալիր բուժում է պահանջում: Պետք է կանոնավոր կերպով զբաղվել հատուկ մարմնամարզությամբ, հաճախել մերսման պրոցեդուրաների ու հատուկ կոշիկներ հագնել: Դրանք պետք է կիպ գրկեն ոտքերը, ունենան ճկուն ներբան ու ցածր կրունկ:
Խորհուրդ է տրվում կոշիկի մեջ օգտագործել հատուկ միջադիր-սուպինատորներ:
Օգտակար է ավազի վրա կամ էլ նոսր ջրում ոտաբոբիկ քայլելը, ցատկոտելն ու սպորտային խաղեր խաղալը:
Խորհուրդ է տրվում.
-Կանգնել ոտնաթաթերի վրա ու այդ դիրքով 20-30 վայրկյան քայլել: Դրանից հետո ձեռքերը դնել գոտկատեղին ու քայլել նույնքան ժամանակ: Ոտքի մատները ծալել , ձեռքերը` կոնքին, քայլել ներբանների արտաքին կամարին հենվելով` 20-30 վայրկյան: Ներբանի տակ թենիսի գնդակ հարմարեցնել ու նույն դիրքով քայլել ևս մի քանի վայրկյան:
-Պառկել փորի վրա, ձեռքերն առաջ մեկնել ու մեջքն ուղղել: Դրանից հետո գլուխը, ձեռքերն ու ոտքերը միաժամանակ հատակից բարձրացնել ու այդ դիրքում մնալ 5-7 րոպե: Պառկել մեջքի վրա այնպես, որ ոտքերի ու հատակի միջև ստացվի 45 աստիճան անկյուն, այս դիրքը պահպանել 3-5 րոպե, ապա կրկնել 4-6 անգամ:
Կիսվե՛ք:
Հասարակական-քաղաքական, մշակութային, կրթական և ազգային-ազատագրական շարժման գործիչ Խրիմյան Հայրիկը (Մկրտիչ Ա Վանեցի) 1892-1907թթ. եղել է Ամենայն հայոց կաթողիկոսը: Նա ուսանել է Վասպուրականի Լիմ և Կտուց անապատների վանական դպրոցներում, 1842թ. հաստատվել է Կոստանդնուպոլսում: 1854թ. ձեռնադրվել է վարդապետ:
1855-1856թթ. հրատարակել է «Արծվի Վասպուրականի» ամսագիրը: 1856թ.-ի հունիսին վերադառնալով Վան՝ ստանձնել է Վարագավանքի վանահայրությունը, որտեղ 1857թ. հիմնադրել է հոգևոր ժառանգավորաց վարժարան, իսկ 1858թ. վերսկսել «Արծվի Վասպուրականի» հանդեսի հրատարակությունը:
1862թ. Կոստանդնուպոլսի հայոց պատրիարքարանի հանձնարարությամբ ստանձնել է Սբ. Կարապետ վանքի վանահայրությունը: Տարոնում հիմնադրել է հոգևոր ժառանգավորաց նոր վարժարան, 1863-1865թթ. հրատարակել է «Արծվիկ Տարոնո» երկշաբաթաթերթը՝ Գարեգին Սրվանձտյանի խմբագրությամբ:
Ժողովրդանվեր գործունեության համար թուրքական կառավարությունը նրան հայտարարել է քաղաքականապես անբարեհույս հոգևորական և փակել դպրոցն ու տպարանը: 1868թ. Սբ. Էջմիածնում օծվել է եպիսկոպոս, 1869թ. ընտրվել Կոստանդնուպոլսի հայոց պատրիարք:
Որպես պատրիարք Պոլսի ազգային ժողովի քննարկմանն է դրել 1860թ. ընդունված Ազգային սահմանադրության վերանայման, գավառահայության հարըստահարության, գավառների հոգևոր առաջնորդների ընտրության հարցերը:
Պայքարել է գավառական երեսփոխանների թիվը Պոլսի հայոց ազգային ժողովում ավելացնելու համար: Նրա նախաձեռնությամբ ստեղծվել է գավառահայության հարստահարությունը քննող հանձնաժողով, որի կազմած տեղեկագիրը Պոլսի ազգային ժողովը 1872թ. ներկայացրել է Բարձր դռանը:
Այդ գործունեությունը հարուցել է թուրքական կառավարության և Կոստանդնուպոլսի հայ մեծահարուստների դժգոհությունը, որի պատճառով 1873թ. օգոստոսին նա հրաժարվել է պատրիարքությունից:
Իբրև Բեռլինի վեհաժողովի (1878թ.) հայկական պատվիրակության ղեկավար նախապես այցելել է եվրոպական մեծ տերությունների (Գերմանիա, Անգլիա, Ֆրանսիա, Իտալիա) պետական պաշտոնյաներին և փորձել ձեռք բերել նրանց բարյացակամությունը Հայկական հարցի լուծման համար:
Սակայն հիասթափված վեհաժողովի արդյունքներից, փոխել է իր դիրքորոշումը և ժողովորդին ազգային-ազատագրական պայքարի կոչ արել: 1879թ. Խրիմյան Հայրիկն ընտըրվել է Վասպուրականի հոգևոր առաջնորդ, եռանդուն գործունեություն է ծավալել նահանգում, օժանդակել Վանի «Սև խաչ» և Կարինի «Պաշտպան հայրենյաց» ազգային-ազատագրական գաղտնի կազմակերպությունների ստեղծմանն ու գործունեությանը:
Խրիմյանի անվան հետ կապելով արևմտահայ գավառների ժողովրդական հուզումները՝ 1885թ. Բարձր դուռը նրան կանչել է Կոստանդնուպոլիս: Չնայած խիստ հսկողությանը՝ այդտեղ նույնպես ծավալել է հասարակական գործունեություն: Ազգային ժողովը նրա նախաձեռնությամբ 2 տեղեկագիր-բողոքագիր է ներկայացրել թուրքական կառավարությանը՝ հայ գավառների օրըստօրե վատթարացող վիճակի մասին: 1890թ.հուլիսի 15-ի Գում Գափուի ցույցից հետո թուրքական կառավարությունը նրան աքսորել է Երուսաղեմ:
1892թ.-ի մայիսին ընտրվել է Ամենայն հայոց կաթողիկոս, սակայն սուլթանը չի համաձայնել Խրիմյանին ազատել թուրքահպատակությունից և միայն 13 ամիս անց Ռուսաստանի ցարի միջնորդությամբ նրան թույլատրել է գնալ Սբ Էջմիածին: 1893թ.-ի սեպտեմբերի 26-ին օծվել է Ամենայն հայոց կաթողիկոս:
1895թ. մեկնել է Սանկտ Պետերբուրգ, ներկայացել Նիկոլայ II ցարին Արևմտյան Հայաստանում խոստացված բարենորոգումների իրականացման խնդրագրով: 1894-1896թթ.-ի արևմտահայերի ջարդերի ժամանակ արել է առավելագույնը, նյութապես օգնել է գաղթականներին, պայմաններ ստեղծել հայրենի երկիր վերադառնալու համար:
Եռանդուն պայքար է մղել հայ եկեղեցապատկան կալվածքները բռնագրավելու մասին ցարական կառավարության 1903թ.-ի հունիսի 12-ի օրենքի դեմ, հոգևոր թեմակալ առաջնորդներին կարգադրել է չենթարկվել դրան: Մկրտիչ Ա Վանեցու օրոք Սբ. Էջմիածնի վանքում կառուցվել են նոր հյուրանոց, Սինոդի նոր շենքը, թանգարան, նոր մատենադարան:
Մկրտիչ Խրիմյանը գրել է բազմաթիվ հոգևոր, կրոնաբարոյախոսական, հրապարակախոսական, ազգագրական աշխատություններ: Նրա կյանքի ու գործունեության վերաբերյալ հրատարակվել են բազմաթիվ գրքեր, այդ թվում` Էմմա Կոստանդյանի «Մկրտիչ Խրիմյան. հասարակական-քաղաքական գործունեությունը» (2000թ.) արժեքավոր աշխատությունը:
Կիսվե՛ք:
Настоящий пасхальный кулич классический должен содержать вкусовые добавки, такие как цукаты, изюм, засахаренная цедра. Для придания тесту нежного теплого цвета его подкрашивают шафраном. Вместо изюма в классический рецепт входит миндаль, а также некоторые пряности: ваниль, шафран, кардамон, гвоздика и т.д. Зачастую классический кулич имеет ванильный или кардамоновый ароматический оттенок.
Чтобы приготовить классический пасхальный кулич с изюмом, вам понадобится:
куриные яйца — 3 шт.
мука — 500 г
молоко — 200 м
сливочное масло — 125 г
сахар — 120 г
изюм — 200 г
дрожжи (сухие) — 5-6 г
яичный белок — 2 шт.
сахарная пудра — 100 г
ванилин – по вкусу
кондитерские посыпки
Способ приготовления классического пасхального кулича:
1. Сразу же стоит отметить, что все продукты (кроме 2 белков, что понадобятся нам для приготовления глазури) необходимо заранее достать из холодильника (ну, хотя бы за час до начала приготовления).
Первым делом необходимо подготовить опару. Для этого сначала смешиваем слегка подогретое молоко (его температура не должна превышать 30 градусов) с 1 ст. ложкой сахара и 1/3 частью муки. После чего добавляем дрожжи и вновь все перемешиваем. Накрываем опару пищевой пленкой (либо полотенцем) и оставляем в теплом месте (без сквозняков) на 25-40 минут.
2. Как только опара увеличится в объеме, ее необходимо обмять, т.е. перемешать (и лучше всего это сделать деревянной ложкой). Далее, отделяем белки от желтков и растираем с сахаром и ванилином желтки, после чего добавляем их вместе с 1/3 частью муки к опаре. Тщательно все перемешиваем.
3. Белки же взбиваем в крепкую пену вместе со щепоткой соли. Добавляем и их в наше тесто, аккуратно перемешивая. Теперь же вмешиваем последнюю часть муки. Размягчаем на водяной бане сливочное масло, которое также отправляется в тесто.
4. Итак, тесто необходимо хорошенько вымесить руками (вымешиваем не менее 10-15 минут). Помните, что оно не должно прилипать к вашим рукам. Если же прилипает, тогда добавьте еще немножко муки.
Отправляем вымешанное тесто вновь в теплое место, чтобы оно еще раз подошло и увеличилось в размере примерно вдвое (ориентировочно на 30-60 минут). Учтите, скорость поднятия будет зависеть от свежести и качества дрожжей, а также от температуры в помещении.
6. В это время промываем и просушиваем изюм и добавляем его в тесто, как только оно подойдет, тесто снова нужно хорошенечко обмять руками и оставить подходить еще на 30-60 минут.
7. Смазываем форму (формы) для выпечки маслом и выкладываем в нее наше тесто (перед этим его снова нужно обмять). Формы наполняем примерно на 1/3 их объема (максимум на 1/2). Если же положить чересчур много теста, тогда при выпечке у кулича получится слишком высокая «шапочка», и она может запросто завалиться на бок. Не забывайте, перед тем как ставить формы в духовку, тесту нужно дать подойти еще 15-25 мин (прямо в формах).
8. Затем выпекаем куличи в предварительно разогретой духовке при температуре 150 градусов 45-60 минут. Конкретное время выпекания будет зависеть от высоты и ширины ваших формочек. Как только вы заметите, что кулич сверху уже позолотился, проверьте его готовность обычной деревянной шпажкой. Если палочка выйдет сухой, значит ваш кулич готов. Стоит подчеркнуть, что нельзя вынимать готовые куличи из формы сразу же после выпекания, сначала им нужно дать время хорошо остыть.
9. Чтобы украсить кулич, можно приготовить вкуснейшую белковую глазурь: сбиваем в удобной посудине 2 охлажденных яичных белка со 100 г сахарной пудры (ее можно заменить обычным сахаром). Как только ваша глазурь будет достаточно пышной и устойчивой (будет держать форму), нанесите ее на верхушки своих куличей, а сверху присыпьте их декоративными кондитерскими посыпками.
Armen Abisoghomyan 